Cibril Hadisi – Şiir

Duyulurken mecliste Rasulullah’ın sesi
Bir adam geliverdi bembeyaz elbisesi
Üstünde ne bir kir var ne yolculuk izleri
Rasulullah’ın yanına
O kadar yaklaştı ki
Peygamberin dizine değiyordu dizleri

İslam nedir, iman ne, ihsan ile kıyamet
Hakkında aldı cevap, sahabede bir hayret
Dedi, “Doğru söyledin!” her cevap alışında
Soran tasdik ediyor?
Cevabı bilmiyor da
Akıllar bu durumu kavrama yarışında

O adam kalktı gitti, soru-cevap bitince
Gözler Rasulullah’ta, sessizlikte sahabe
Dedi o soru soran, bilir misiniz kimdi?
Dediler biz bilmeyiz
Allah, Rasulü bilir
– Cebrail’di o adam, anladınız mı şimdi?

Meğer yüce Rabbimiz, onu görevlendirmiş
İnsanlar bu şekilde dini öğrensin demiş
Bizlere yol gösterir, Kur’an, sünnet hadiste
Vahiyledir her işi
Hevâsından konuşmaz
Delilidir ayetler; oku, öğren ve iste

Bu hadisi öğrenenin mutlu iman hanesi
İçinde hakikat var, hikmet inci danesi
Öyle bir hazine ki İslam’ın direkleri
Sünnetin esasıdır
Sarsılmaz ve yıkılmaz
İnanır ve yaşarsan dininde gerekleri

Ayrılmaz iki esas, Kur’an ve sünnet ile
Kazanırız huzuru dünya ve ahirette
Asırlardır yolumuzu aydınlatır şûlesi
Bozulmadı bozulmaz
Allah’ın sözüdür bu
İnşaAllah tutmayacak kâfirlerin hilesi.

Selami Özbay