Seyre Dal Gökyüzünü – Şiir

Ey çocuğum can parem!
Düşün şu kâinatı
Kim ayakta tutuyor
Hep birden yedi katı?

Evet, gökler yedi kat
Öyle kocaman, büyük
Onu düşmeden tutmak
Sanma ki Allah’a yük

Öyle uzak bir mavi
Sanki hiç erişilmez
Bir sınırı yok gibi
Ötesine geçilmez.

Uzan bir gün sırt üstü
Yemyeşil çimenlere
Seyre dal gökyüzünü
Baksana geçenlere

Rüzgâr ne güzel bir kul
Rabbin emrinden çıkmaz
Sürükler bulutları
Çalışmaktan hiç bıkmaz.

O pofuduk bulutlar
Pamuk gibi bembeyaz
Uzat parmaklarını
Cebine doldur biraz.

Kursakları bomboştur
Çıkınca yuvasından.
Kuşlar da rızıklanır
Suyundan havasından.

Nasıl da süzülürler
Açarak kanatları
Nimete şükür ile
Dolaşırlar yurtları.

Çok çok büyük olsa da
Bindiğimiz şu uçak
Gökyüzünde görünür
Bir sinek kadar ancak.

Kuşları, bulutları
Şu gökleri direksiz
Havada tutan kimmiş?
Rabbimizmiş şüphesiz.

Sadece gökler değil
Yerler ve su altında
Nice güzel şeyler var
Bir baksan etrafında.

İşte ey yavrucuğum!
Bildiğin bilmediğin
Her şeyin sahibidir
Senin o büyük Rabbin.

Demek neymiş evladım!
Yazdığımız çok satır
Çevremizdeki her şey
Allah’ı hatırlatır.

Selami Özbay
Nur Çocuk Dergisi, Kasım 2019